توزیع اندازه بنگاه های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران و عوامل موثر بر آن

توزیع اندازه بنگاه ها را می توان از جمله مسائلی که همواره مد نظر محققانی که در زمینه های مدل سازی اقتصاد، رقابت و تأثیر قوانین دولتی فعالیت می کنند، قلمداد نمود. در واقع، توزیع اندازه بنگاه ها تداعی کننده پویایی بنگاه ناشی از فرآیند ورود، رشد و خروج بنگاه از فعالیت اقتصادی است. اطلاع از چگونگی رفتار بنگاه ها در هنگام ورود و تطبیق خود با اندازه بهینه بنگاه می تواند یافته های ارزشمندی را در مورد ویژگی های بنگاه های فعال در آن صنعت بیان نماید. با این وجود، انتظار بر آن است که بنگاه های جدیدالورود با گذشت زمان خود را به سمت اندازه بهینه تعدیل نمایند، چه آنکه عدم تعدیل بنگاه ها به سمت اندازه بهینه نه تنها باعث هدر رفتن منابع می شود بلکه زمینه را برای مسائل متعدد اجتماعی نیز فراهم می آورد. بر این اساس، پژوهش حاضر کوشیده است تا توزیع اندازه بنگاه های جدیدالورود صنایع تولیدی و همچنین توزیع اندازه بنگاه ها را بر حسب نوع صنعت با دو توزیع لگ نرمال و پارتو مورد بررسی قرار دهد. همچنین، این بررسی بر اساس توزیع اندازه بنگاه های جدیدالورود سال 1376 و در طی یک دوره میان مدت هفت ساله صورت گرفته است. علاوه بر آن، از سه معیار اشتغال، ارزش تولید و ارزش افزوده به عنوان معیارهایی از اندازه بنگاه استفاده شده است. با بررسی این موضوع بر اساس دو توزیع لگ نرمال و پارتو و از طریق روش حداکثر درستنمایی، نتایج به دست آمده حاکی از آن است که توزیع اندازه بنگاه های جدیدالورود کل صنایع تولیدی ایران در طی دوره میان مدت هفت ساله به هیچ یک از توزیع های لگ نرمال و پارتو همگرا نشده اند. علاوه بر آن، بررسی این موضوع در سطح صنعت نمایانگر این موضوع است که بر اساس معیار اشتغال، نوع صنعت بر نحوه همگرایی توزیع اندازه بنگاه ها تأثیرگذار است. به عبارتی، صنایع متفاوت از توزیع های متفاوتی در طی دوره مورد نظر پیروی می نمایند. بر اساس معیار ارزش تولید و ارزش افزوده نیز همه صنایعبه جز صنایع تولید سایر محصولات کانی غیر فلزی (کد 26) و تولید محصولات کانی غیر فلزی طبقه بندی نشده در جای دیگر (کد 269) که از هیچ توزیعی پیروی ننموده اند، به سمت توزیع لگ نرمال همگرا شده اند.